Τις τελευταίες εβδομάδες μας απασχολούν όλο και περισσότερο ταινίες που λούζουν την βία τους με neon φωτισμούς, υπογραμμίζοντας ή/και αποθεώνοντας την pop διάσταση της βίας. Από την μία, το Spring Breakers του Harmony Korine κορυφώνει την συγκαλυμμένη μιζέρια του με μία έκρηξη φωσφορίζουσων αποχρώσεων που σκανδαλίζει το μάτι ενώ, από την άλλη, το Only God Forgives του Nicolas Winding Refn κρύβει μέσα σε ένα φανταχτερό περιτύλιγμα πορνογραφικής, σχεδόν, βίας το γεγονός ότι δεν έχει ουσιαστικά τίποτα να πει.
Όσο κι αν αυτό φαντάζει, όμως, καινούριο ή πρωτόγνωρο, μια σύντομη περιήγηση στην κινηματογραφική κουλτούρα μπορεί εύκολα να αποδείξει ότι οι έντονες, φωσφορίζουσες αποχρώσεις ήταν πάντα παρούσες όταν έπρεπε να τονιστεί η βία ή να ντυθεί ψυχρά μια ατμόσφαιρα, που έκρυβε τον κίνδυνο κάτω από την πολύχρωμη επιφάνεια. Και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, οι neon επιγραφές πάντα ζωγράφιζαν τα πρόσωπα στα χρώματα του πάθους όταν οι λέξεις δεν ήταν δυνατό (ή επιτρεπτό) να ειπωθούν ή όταν, απλά, τίποτα δεν μπορούσε να εκφράσει την πραγματική διάσταση των συναισθημάτων. Αυτό που στο Only God Forgives κατέληξε να είναι μια απλή "απάτη", υπήρξε για άλλους ένα καθόλα χρήσιμο κινηματογραφικό εργαλείο. Κι επειδή, ο καλύτερος τρόπος για να αποδειχτεί αυτό είναι να ανατρέξουμε στις ίδιες τις ταινίες, αυτά είναι τα κινηματογραφικά neon στιγμιότυπα που αγαπήσαμε, από τον "Δεσμώτη του Ιλίγγου" (επάνω φωτό) και την "Suspiria" μέχρι τον "Πυρετό το Σαββατόβραδο" και τους "Γεννημένους δολοφόνους". Σβήσε τα φώτα.
(2001: A Space Odyssey, 1968)
(A.I. Artificial Intelligence, 2001)
(Closer, 2004)
(Batman Returns, 1992)
(Enter The Void, 2009)
(Spring Breakers, 2012)
(Batman & Robin, 1997)
(Hardcore, 1979)
(Beetle Juice, 1988)
(Big Trouble In Little China, 1986)
(Saturday Night Fever, 1977)
(Boogie Nights, 1997)
(Only God Forgives, 2013)
(Suspiria, 1977)
(Natural Born Killers, 1994)
(Foxy Brown, 1974)
(Dick Tracy, 1990)
(Blade Runner, 1982)
(Kiss Kiss Bang Bang, 2005)
(Shoot 'Em Up, 2007)
(Kiss of the damned, 2012)
(Streets of fire, 1984)
(Vertigo, 1958)
(Populaire, 2012)
(Xanadu, 1980)
(Tron, 1982)
(Tron: Legacy, 2010)
(The Abyss, 1989)
(Rubin and Ed, 1991)
(Punch-Drunk Love, 2002)
(My Blueberry Nights, 2007)
(Cars 2, 2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου