Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Photo Album της εβδομάδας: Only God Forgives του Nicolas Winding Refn

Τι είναι το Only God Forgives; Είναι *κάποιος περπατά σε έναν εκπληκτικά φωτισμένο διάδρομο σε αργή κίνηση μέχρι να ξεσπάσει η βία*  ξανά και ξανά. Αυτή είναι η οποιαδήποτε random σκηνή του Only God Forgives. Δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω. Nada. Niente. Ο Refn δεν έχει κρατήσει καν τις προφάσεις. Είναι όμως αυτό κακό;

Η ταινία μου θύμισε ΠΑΡΑ πολύ το vibe του Valhalla Rising, χωρίς όμως το (έστω κάποιο) φιλοσοφικό υπόβαθρο και με έξτρα neon υπερθέαμα. Ακόμα και για τα δεδομένα του Refn η ταινία είναι απόλυτα μηδενιστική, το σενάριο συνοψίζεται σε μία σελίδα, οι ατάκες του Gosling, δε, σε ακόμα λιγότερο. Είναι όμως αυτό κακό;

Ναι, είναι πανέμορφο. Ναι, η Kristin Scott Thomas είναι η σκύλα της χρονιάς. Ναι, ο Ryan Gosling ίσως είναι ο πιο υπερεκτιμημένος ηθοποιός της γενιάς του. Ναι, ο Refn πιθανότατα έχυνε σε κάθε πλάνο μουρμουρίζοντας εκστασιασμένος "μπωμπω, τι έστησα ο πούστης". Τελικά, είναι αυτό κακό;

Κακό όχι. Αδιάφορο και κατώτερο των προσδοκιών, ναι. Το Drive είχε μια exploitation διάθεση που το ανέδειξε, όντας το κατάλληλο υλικό για τον κατάλληλο σκηνοθέτη. Το Bronson αναπαρήγαγε την μηδενιστική βία, δικαιολογώντας, όμως, απόλυτα την ουσία του. Το Valhalla Rising ήταν pretentious αλλά είχε μια μαγνητική δύναμη, που σε κρατούσε μέχρι το τέλος. Τα Pusher ήταν γνήσια fun. Το Only God Forgives, όμως, είναι απλά διαδικαστικό, ακολουθώντας μηχανικά όλα τα do's (παραβλέποντας, όμως, τα don'ts) της φιλμογραφίας του Refn.

Παραμένει, όμως, πανέμορφο. Ίσως κι εκνευριστικά πανέμορφο. Κι αυτό σίγουρα δεν είναι κακό. Αλλά δεν είναι ούτε αρκετό. [letterboxd]























Προηγούμενα Photo Album του Frame Game
Kiss Of The Damned της Xan Cassavetes
Photo Album της Εβδομάδας: Populaire του Regis Roinsard
Photo Album της Εβδομάδας: The Garden Of Words του Makoto Shinkai

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...