Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

15o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Blood Brother Review


Ο Robin "Rocky" Braat επισκέφθηκε την Ινδία ως απλός τουρίστας. Τα πάντα, όμως, άλλαξαν από τη στιγμή που ήρθε σε επαφή με μια ομάδα παιδιών, φορέων του HIV, εγκαταλελειμμένων από γονείς και οικογένεια. Η αρχική συνάντηση μαζί τους είχε τόσο μεγάλο αντίκτυπο στον ίδιο, που αποφάσισε όχι μόνο να αλλάξει τον προγραμματισμό του ταξιδιού του αλλά και ολόκληρο το πλάνο της ζωής του, παρατώντας τα όλα και βρίσκοντας νέο νόημα ύπαρξης σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Το "Blood Brother" αποτελεί την κινηματογράφηση της νέας ζωής του Rocky από τον κολλητό του, Steve Hoover, η οποία συγκίνησε κοινό και επιτροπή στο φεστιβάλ του Sundance 2013, κατακτώντας το μεγάλο βραβείο της επιτροπής και το βραβείο κοινού στο τμήμα των ντοκιμαντέρ. Και όχι χωρίς λόγο.


O Hoover ξεκινά την ταινία σαν ένα πραγματικό δράμα. Ο ίδιος μαζί με τον Rocky, μέσα στα μεσάνυχτα, μαζί με ένα λιπόθυμο κορίτσι στην αγκαλιά, σπεύδουν στο τοπικό νοσοκομείο. Δεν είναι σίγουροι αν το κορίτσι έχει πεθάνει, όμως, είναι αποφασισμένοι να μην τα βάλουν κάτω. Γύρω τους έχουν μαζευτεί χωρικοί, φωνάζουν ακατάληπτα μεταξύ τους, επικρατεί πανικός. Μαύρη οθόνη.

Τρεις εβδομάδες πριν, ο Steve είναι έτοιμος να υποδεχτεί πίσω στην Αμερική τον Rocky. Έχει ήδη περάσει ενάμισης χρόνος που ο Rocky βρίσκεται στην Ινδία. Η επιστροφή του είναι προσωρινή και περιμένει να λυθεί απλά ένα θέμα με την visa του, πριν επιστρέψει και πάλι στον καθημερινό του αγώνα. Αυτή τη φορά, ο Steve έχει αποφασίσει να ταξιδέψει μαζί με τον Rocky στην Ινδία και να καταγράψει την κάθε μέρα του κολλητού του, με τις απογοητεύσεις, τις χαρές, τους κινδύνους και τον πραγματικό τρόμο της ανθρώπινης ύπαρξης. Και να δει με τα μάτια του τι είναι αυτό που προκάλεσε την αλλαγή του.

Ο Hoover είναι καταπληκτικός κινηματογραφιστής. Καθώς δεν έχει τη δυνατότητα να προγραμματίζει πάντα το γύρισμα, αναγκάζεται πολλές φορές να καταφύγει σε αυτοσχεδιασμούς για να μπορέσει να πραγματοποιήσει την λήψη. Αυτό δίνει μια μοναδική δυναμικότητα στην εικόνα. Άλλες φορές τα χρώματα του ουρανού και του περιβάλλοντος δημιουργούν μια μαγική ατμόσφαιρα, εγκλωβίζοντας στην κάμερα ακόμα και τους κόκκους της σκόνης. Άλλες πάλι φορές, η ανάλυση της εικόνας είναι σαφώς χαμηλότερη, αντισταθμίζοντας, όμως, την διαφορά ποιότητας με γεγονότα αντίστοιχης δυναμικής με μια ταινία δράσης. Άλλες φορές τρέχει μαζί  με την κάμερα, προσπαθώντας να μην αφήσει τίποτα να χαθεί χωρίς να κινηματογραφηθεί. Όλο αυτό κάνει την παρακολούθηση εξαιρετικά άμεση. Αν και είναι λογικό να περιμένει κανείς την αμεσότητα όταν παρακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ, ο Hoover ξεπερνάει τα συνηθισμένα όρια και πραγματικά βουτάει τον θεατή στο κέντρο των εξελίξεων.


Η αδερφική του σχέση με τον Rocky του δίνει πρόσβαση σε όλα. Καταγράφει τα παιδιά, τους χωρικούς, τα πάντα. Το εύρος του υλικού του είναι τόσο μεγάλο που, όταν τον προλαβαίνουν οι εξελίξεις και τα δραματικά γεγονότα χτυπούν τα πρόσωπα του κοντινού περιβάλλοντος, ανατρέχει στις πρότερες στιγμές τους που κατέγραψε με αποτέλεσμα να ανακαλύπτει τρομερά ευρήματα. Το "Blood brother" αναπνέει την αλήθεια.

Είναι σαφές ότι ο Hoover έχει μαγευτεί από τον αγώνα του Rocky. Όταν καταφθάνει στην Ινδία, δεν διστάζει να παραδεχτεί τις επιφυλάξεις του, τις ανησυχίες, τους φόβους του, τις προκαταλήψεις του. Παρόλα αυτά, κινηματογραφεί με ασφυκτικά κοντινά πλάνα τα παιδιά γύρω του, αποτυπώνοντας το χαμόγελο και τις παιδικές αντιλήψεις τους. Μέχρι ένα σημείο, η αφήγηση φαίνεται απόλυτα ρομαντική και ωραιοποιημένη. Αυτό, όμως, δεν θα κρατήσει για πολύ και η ταινία θα γίνει απότομα σκληρή. Ο θεατής θα ξανασυναντήσει την εναρκτήρια σκηνή και θα αντιληφθεί πόσο πραγματικός είναι ο κίνδυνος, ακόμα και ο θάνατος.

Βέβαια, ανάμεσα σε όλα αυτά, ο Hoover ασυναίσθητα αγιοποιεί τον Rocky. Δίνει περισσότερο έμφαση στο κοινωνικό του έργο αλλά αδυνατεί να διεισδύσει στον ίδιο τον άνθρωπο, κινηματογραφώντας απλά τις αντιδράσεις του ή όσα εκείνος επιτρέπει να φανούν. O Rocky φαίνεται ιδιαίτερα διστακτικός να μιλήσει στην κάμερα για προσωπικά του θέματα (πχ τον ενδεχόμενο γάμο του με μια Ινδή κοπέλα) και, ίσως, σε ένα βαθμό αυτό να εμπόδισε τον Hoover από την πραγματοποίηση μιας πληρέστερης καταγραφής της προσωπικότητάς του.

Στην τελική, όμως, αυτό που μετράει είναι ότι η ταινία πετυχαίνει την συμμετοχή του θεατή. Το "Blood Brother" ξεπερνά την αποτύπωση ενός απλού κοινωνικού φαινομένου γιατί κατά την διάρκεια της εξέλιξής του γίνεται απόλυτα προσωπικό. Όπως ο Rocky και ο Steve, έτσι και ο θεατής γνωρίζει πραγματικά πρόσωπα με αληθινές ιστορίες και αγωνιά για την υγεία τους. Ειδικά στο τέλος, συνειδητοποιεί ότι πλέον νιώθει κι εκείνος μέρος της οικογένειας και λαμβάνει μερίδιο της χαράς. Ακόμα κι αν κατηγορήσει κανείς τον Hoover για εκβιασμό της συγκίνησης, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Είναι τελείως φυσιολογικό για νιώσει κάποιος έτσι για τους ανθρώπους που αγαπά. Και αυτό είναι το σημαντικότερο που καταφέρνει η ταινία: όσο κι αν μιλάει για ένα πρόβλημα, ακόμα περισσότερο μιλάει για ανθρώπους. (4*/5)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...