Κάθε μήνα, το Frame Game επιλέγει μία από τις αγαπημένες του ταινίες, εξηγεί τον λόγο και ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο μέσα από τις αφίσες του φιλμ. Ο Μάρτιος ανήκει στην "Οικογένεια Tenenbaum"!
Ρομαντικός, μελαγχολικός, απρόβλεπτα αισιόδοξος και αποφασισμένος να αγαπάει ολοκληρωτικά τους χαρακτήρες του, παρά τα ελαττώματά τους, ο Wes Anderson είναι από τους λίγους πραγματικά σύγχρονους δημιουργούς, που έχουν το προσωπικό τους, αναμφισβήτητα διακριτό ύφος, γεγονός που όχι μόνο δημιουργεί ορδές οπαδών που ευλαβικά κάνουν μαραθώνιους ταινιών πριν από την κυκλοφορία της κάθε νέας ταινίας του αλλά και καλλιεργεί ορκισμένους εχθρούς, που αρνούνται να δουν πίσω από το παιχνίδισμα της πρόζας και την παστέλ ομορφιά της εικόνας την ουσία του αντερσονικού σύμπαντος.
Με αφορμή την κυκλοφορία του "Grand Budapest Hotel" και αναμένοντας την επέκταση της διανομής του φιλμ εκτός Αθηνών, αποφάσισα να ξαναεπισκεφτώ την πιο ιδιόμορφα αξιολάτρευτη οικογένεια που μας χάρισε ο Anderson, όχι επειδή την θεωρώ, ίσως, την καλύτερη ταινία του (δεν με αφορά και πολύ) αλλά επειδή σπάνια στον κινηματογράφο έχουν εμφανιστεί τόσο ατελείς ήρωες, όπου το κάθε ελάττωμα γίνεται απλά ένας επιπλέον συνδετικός κρίκος, που υπογραμμίζει ακόμα πιο έντονα την έννοια της οικογένειας.
Γιατί στην τελική, μπορεί όντως να μην επιλέγουμε την οικογένειά μας, αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη δεν επιδέχονται δυναμικών σχέσεων προς κάθε κατεύθυνση και ο Wes Anderson όχι μόνο έχει αντιληφθεί αυτή την αλληλεπίδραση αλλά και έχει χτίσει μια ολόκληρη φιλμογραφία πάνω στις ατελείς οικογένειας και την ακαταμάχητη γοητεία τους. Κι αν στο "Grand Budapest Hotel" αυτή η προσέγγιση εξαπλώνεται για να αγκαλιάσει ολόκληρη την ευρωπαϊκή ιστορία, στους "Royal Tenenbaums" βρίσκει την αρχετυπική της έκφραση, σε ίσες δόσεις παραμύθι και δράμα χαρακτήρων, εξίσου μελόδραμα και ψυχρή παρατήρηση.
Ναι, η οικογένεια Tenenbaum είναι μια οικογένεια, την οποία θα ήθελα να επισκέπτομαι συχνά, απλά και μόνο για να μου υπενθυμίζει την μαγεία που βρίσκεται κρυμμένη στις ενδοοικογενειακές σχέσεις και τους καυγάδες τους. Καρδούλα.
(Πάνω στις εικόνες, φαίνεται και το όνομα του κάθε σχεδιαστή)
Retro PosterVision #1: Blow up (1966) του Michelangelo Antonioni
Retro PosterVision #2: Dario Argento Filmography 1970-1987 (Halloween Special)
Retro PosterVision #3: Don't Look Now (1973) του Nicolas Roeg
Retro PosterVision #4: Repulsion (1965) του Roman Polanski
Retro PosterVision #5: L'année dernière à Marienbad (1961) του Alain Resnais
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου