(γράφει ο @ZlatkoGr)
Η προηγούμενη δουλειά της Claudia Llosa, το La teta asustada, έφυγε με τη Χρυσή Άρκτο, κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης και ήταν από τις αγαπημένες μου ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 2009.
Τώρα η Llosa επανέρχεται, αυτή τη φορά με ένα αγγλόφωνο καστ στο οποίο πρωταγωνιστούν οι Jennifer Connelly, Cillian Murphy και Melanie Laurent και μια ιντριγκαδόρικη ιστορία που ακολουθεί τη ζωή του Ivan και της μητέρας του.
Η ταινία ξεκινά ελπιδοφόρα: τα όσα παρακολουθούμε συμβαίνουν σε 2 διαφορετικές timelines. Στο τώρα, ένας οικογενειάρχης δέχεται μια πρόσκληση από μια ντοκιμαντερίστρια που θέλει να μάθει περισσότερα για τη μητέρα του. Στο πριν, μια μητέρα προσπαθεί να βρει τρόπο να γιατρέψει από μια σοβαρή ασθένεια το ένα από τα 2 της παιδιά και καταφεύγει στη βοήθεια μιας απροσδιόριστης ανώτερης δύναμης.
Στο πρώτο κομμάτι η Connelly είναι διαδικαστική, δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από όσα πρέπει στην ταινία. Την κατάσταση σώζει ο μικρός Ivan και το κομμάτι παίρνει το δρόμο του κουτσά στραβά.
Στο δεύτερο, ο Cillian Murphy είναι καλούτσικος και δεν του το ‘χα, η Laurent συμπληρώνει το ζευγάρι και όσο αποκτάμε όλο και μεγαλύτερη εικόνα για το τι έχει μεσολαβήσει από το πριν στο τώρα, τόσο περισσότερο όλα βγάζουν νόημα.
Νόημα; Εντάξει, όσο νόημα μπορεί να βγάλει κανείς με αυτές τις new age αηδίες. Το Aloft όμως δε γίνεται ποτέ το σύνολο που πιθανότατα θα ήθελε η σκηνοθέτης. Η συνάντηση του πριν με το τώρα δε μοιάζει να έχει τη βαρύτητα για την οποία κοπιάσαν για περίπου μιάμιση ώρα οι ηθοποιοί και αρκετά γεγονότα μένουν σε μια γκρίζα για μας περιοχή.
Ακόμα και ο πυρήνας της ταινίας, η σχέση της μητέρας και του γιου, αφήνεται μετέωρη. Ναι, το λέω με σιγουριά, περίμενα περισσότερα από σένα, Claudia. (2.5*/5)
Πρώτη δημοσίευση: Slag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου