Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

#MirrorStories: Επτά ημέρες μπροστά από το είδωλο.

Το Frame Game αγαπάει τους καθρέφτες. Και αποφάσισε να αφιερώσει την προηγούμενη εβδομάδα της σελίδας του στο facebook αποκλειστικά σε αυτούς και όλες τις σημασίες που έχουν λάβει κατά καιρούς στον κινηματογράφο, δίνοντας την ευκαιρία στους ήρωες της μεγάλης οθόνης να εξομολογηθούν μπροστά τους τις αδυναμίες, τα πάθη και τα πιο ένοχα μυστικά τους. Συγκεντρωμένοι για πρώτη φορά όλοι μαζί για μια τελευταία (για τώρα) εξομολόγηση, οι χαρακτήρες ενός φιλμικού σύμπαντος θα ρίξουν τις άμυνές τους για να αποκαλύψουν την αλήθεια (τους) σε ένα κοινό που διψάει για οτιδήποτε πραγματικό, ακόμα και αν παρεμβάλλεται στην μέση ένα αφηγηματικό, παραμορφωτικό πρίσμα. Αυτή είναι η δική τους στιγμή. Είσαι έτοιμος να τους ακούσεις;


Ημέρα πρώτη, κινηματογραφικές στιγμές μπροστά από έναν καθρέφτη

The Big Lebowski (1998) των αδερφών Coen: "Στη Δύση, ζούσε ένας τύπος για τον οποίο θέλω να μιλήσω, τον οποίο έλεγαν Τζεφ Λεμπόφσκι. Τουλάχιστον, έτσι τον έλεγαν οι γονείς του. Ο ίδιος δεν το χρησιμοποιούσε. Αυτός ο Λεμπόφσκι αυτοαποκαλείτο The Dude. Κανείς στα μέρη μου δε θα αποκαλούσε έτσι τον εαυτό του. Όμως, υπήρχαν πολλά που δεν καταλάβαινα στον Dude. Και στο μέρος που ζούσε, πολλά δεν είχαν επίσης νόημα. Όμως, ίσως γι αυτό με ενδιέφερε τόσο εκείνο το μέρος. Το Λος Άντζελες σημαίνει Πόλη των Αγγέλων. Δε μου φάνηκε έτσι, αν και υπάρχουν καλοί άνθρωποι εκεί. Βέβαια, δεν έχω δει το Λονδίνο, ούτε έχω πάει στη Γαλλία. Και δεν έχω δει τη Βασίλισσα με την κιλότα, όπως λένε. Αφότου είδα το Λος Άντζελες, κι αυτήν την ιστορία που θα αφηγηθώ, έχω δει κάτι που είναι εξίσου εκπληκτικό με όσα είδατε αλλού. Ήταν και στα αγγλικά. Έτσι, θα πεθάνω ευχαριστημένος. Δε θα νιώθω ριγμένος. Η ιστορία που θα διηγηθώ συνέβη αρχές της δεκαετίας του 90. Λίγο πριν τη σύγκρουση με τον Σαντάμ και τους Ιρακινούς. Το ανέφερα, γιατί συχνά υπάρχει ένας άντρας, δε θα πω ήρωας. Γιατί, τι είναι ο ήρωας; Υπάρχει ένας άντρας, όμως. Κι εγώ μιλάω για τον Dude. Συχνά, κάποιος ταιριάζει πολύ στην εποχή και τον τόπο του. Ταιριάζει. Έτσι ταίριαζε ο Dude στο Λος Άντζελες. Ακόμη κι αν είναι τεμπέλης. Κι ο Dude ήταν τεμπέλης. Ήταν ο μεγαλύτερος τεμπέλης στο Λος Άντζελες. Πράγμα που τον κάνει ίσως τον πιο τεμπέλη παγκοσμίως. Όμως, μερικές φορές, υπάρχει ένας άντρας. Υπάρχει κάποιος... Έχασα τον ειρμό μου. Δε βαριέσαι... Αρκετά είπα γι' αυτόν."

Frozen (2013) των Chris Buck και Jennifer Lee: "Όμορφος. lσχυρός. Επικίνδυνος. Ψυχρός. / Ο πάγος έχει μαγεία. Δεν μπορεί να ελεγχθεί. / lσχυρότερη από έναν, ισχυρότερη κι από χωριό, ισχυρότερη κι από εκατό! / Γεννημένη στο κρύο και τ' αγιάζι / και του βουνού τη βροχή μαζί / Η παγωμένη δύναμη, γλυκιά μοιάζει / ψυχρή καρδιά που αξίζει να κοπεί. / Κόψτε την καρδιά, κρύα και καθαρά. / Χτυπάτε γι' αγάπη, χτυπάτε φοβερά / Υπάρχει κίνδυνος, υπάρχει κι ομορφιά. / Tον πάγο σκίστε, απ' την παγωμένη καρδιά φυλαχτείτε."

Home Alone (1990) του Chris Columbus: "-Δηλαδή δεν ανησυχείς καθόλου ότι κάτι μπορεί να συμβεί στον Κέβιν; -Όχι για τρεις λόγους. Α, δεν είμαι τόσο τυχερός. Β, έχουμε ανιχνευτές καπνού και Γ, κατοικούμε στον πιο βαρετό δρόμο σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου τίποτα έστω και οριακά επικίνδυνο δε θα συμβεί ποτέ. Τέλος."

In the Mood for Love (2000) του Wong Kar-Wai: "Θυμάται τις παλιές εποχές. Σαν να κοιτά μέσα από ένα σκονισμένο τζάμι, το παρελθόν είναι κάτι που έβλεπε αλλά δεν άγγιζε. Και ό,τι βλέπει αυτός, είναι θολό και συγκεχυμένο."

Picnic at Hanging Rock (1975) του Peter Weir: "Απάντησέ με, αγαπημένη, όταν τελειώνει η μέρα./ "Σ' αγαπώ για την αρχοντική σου χάρη, για τα έντονα και λαμπερά σου μάτια, για το γλυκό σου μέτωπο και για την κορμοστασιά σου. Δεν σ' αγαπώ για την ομορφιά σου, απαλή μου, ελαφρύτερη απ' τον αέρα, oύτε για τους ερωτιδείς που κατοικούν στις άκρες των ματιών σου. Δεν μπορείς, λοιπόν, να φανταστείς το λόγο; Σε αγαπώ επειδή με αγαπάς και συ." To Σάββατο, 14 Φεβρουαρίου του 1900, μια ομάδα μαθητριών του Κολλεγίου Appleyard εξέδραμαν στον Κρεμαστό Βράχο κοντά στο όρος Macedon της Virginia. Το απόγευμα, κάποια μέλη της oμάδας εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Όλα όσα βλέπουμε και όλα όσα δείχνουμε δεν είναι παρά ένα όνειρο, ένα όνειρο μέσα σ' ένα άλλο όνειρο. (παράφραση από Edgar Allan Poe) 

Safe (1995) του Todd Haynes: "Δεν παίρνω φάρμακα, δεν πίνω, δεν μου αρέσει καν πολύ ο καφές. Είμαι απλά... γαλακτοχολική."

Hμέρα δεύτερη, εξομολογήσεις μπροστά από το είδωλο

Titanic (1997) του James Cameron: "- O Λουδοβίκος 16ος φορούσε το μυθικό Γαλάζιο Διαμάντι. Εξαφανίστηκε το 1792, περίπου την εποχή που κόπηκε το κεφάλι του Λουδοβίκου. Η θεωρία λέει ότι κόπηκε και το διαμάντι. Σε σχήμα καρδιάς, και ονομάστηκε Καρδιά της Θάλασσας. Σήμερα η αξία του πρέπει να είναι φανταστική. - Φοβερό και βαρύ πράγμα. Μια φορά το φόρεσα μόνο." 

Dracula (1992) του Francis Ford Coppola: "Αψέντι... το αφροδισιακό του εαυτού. Η πράσινη νεράιδα, η οποία ζει στο αψέντι, αναζητάει την ψυχή σας. Αλλά μαζί μου είστε ασφαλής.." 

Fargo (1996) των αδερφών Coen: "Η γυναίκα στο πάτωμα ήταν η κ. Λάντεγκαρντ; Και ο άντρας ήταν ο συνένοχός σου; Και τα τρία άτομα στο Μπρέινερντ. Και για ποιο λόγο; Για λίγα χρήματα. Στη ζωή υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα από τα λεφτά. Δεν το ξέρεις αυτό; Εσύ είσαι δω... Κι έξω έχει υπέροχη μέρα. Δεν το καταλαβαίνω."

Saturday Night Fever (1977) του John Badham: "Αν το κάνεις με κάποιες, νομίζουν ότι θα χορέψεις μαζί τους."

American Psycho (2000) της Mary Harron: "Δεν υπάρχουν πια όρια για να περάσω. Έχω φτάσει πια στην τρέλα, το κακό. Τώρα έχω ξεπεράσει όποια όρια υπήρχαν. Ο πόνος μου είναι συνεχής και οξύς και δεν ελπίζω πια να υπάρχει καλύτερος κόσμος. Θέλω μάλιστα ο πόνος μου να έχει αντίκτυπο σε άλλους. Δε θέλω να ξεφύγει κανείς. Αν και το έχω ομολογήσει, δεν υπάρχει κάθαρση. Η τιμωρία ακόμα με κυνηγά και δε γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου. Δεν έμαθα τίποτα από την ιστορία μου. Αυτή η ομολογία δεν είχε καμία σημασία."

Hμέρα τρίτη, ο άνθρωπος πίσω από το γυαλί

Τrainspotting (1996) του Danny Boyle: "Διάλεξε ζωή! Διάλεξε δουλειά! Διάλεξε καριέρα, οικογένεια, μεγάλη τηλεόραση! Διάλεξε πλυντήρια, αμάξια, CD, ηλεκτρικά ανοιχτήρια! Διάλεξε υγεία, χαμηλή χοληστερόλη, γερά δόντια. Διάλεξε στεγαστικό δάνειο, διάλεξε πρώτη κατοικία! Διάλεξε τους φίλους σου! Διάλεξε ρούχα σπορ και βαλίτσες, κοστούμι με δόσεις! Διάλεξε "Κάν'το μόνος σου" και χάζευε! Διάλεξε να βλέπεις αποβλακωτικά τηλεοπτικά παιχνίδια! Και να μασουλάς άχρηστες τροφές! Διάλεξε να σαπίσεις μέσα σ'ένα άθλιο σπίτι με τα κωλόπαιδα που γέννησες για να πάρουν τη θέση σου! Διάλεξε το μέλλον σου! Διάλεξε ζωή! Αλλά γιατί να θέλω να κάνω κάτι τέτοιο; Διαλέγω να μη διαλέξω ζωή. Διαλέγω κάτι άλλο. Και οι λόγοι... Δεν υπάρχουν λόγοι. Τι να τους κάνεις τους λόγους όταν έχεις ηρωίνη;"

Finding Nemo (2003) των Andrew Stanton και Lee Unkrich: "Απλά συνέχισε να κολυμπάς"

Mirror Mirror (2012) του Tarsem Singh: "Δέκα χρόνια πέρασαν και η Χιονάτη μεγάλωσε και ομόρφυνε. Όμως στο Βασίλειο κατέπεσε μια παγερή απελπισία και η Βασίλισσα κατάλαβε ότι για να παραμείνει η πιο όμορφη γυναίκα σε όλη την Γη, το χιόνι θα έπρεπε να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα. Το χιόνι θα έπρεπε να... πέσει."

Paprika (2006) του Satoshi Kon: "Ο ήλιος κατά τη διάρκεια της μέρας θα φωτίσει τη σκοτεινή νύχτα. Νυχτερινά όνειρα της μέρας. Φωτεινά όνειρα του σκοταδιού. Μα ο ανύποπτος ήλιος θα κυνηγήσει το σκοτάδι και θα κάψει τις σκιές και τελικά θα καεί και ο ίδιος! Η σκιά του δέντρου με τα λουλούδια που ανθίζουν τη νύχτα είναι εκεί όπου ξεκουράζονται οι κάτοικοι του σκοταδιού. Οι άνθρωποι της ημέρας δεν επιτρέπονται!"


The Guest (2014) του Adam Wingard: "Είμαι ένας στρατιώτης. Αγαπώ τα όπλα."

Hμέρα τέταρτη, ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα

Birdman (2014) του Alejandro González Iñárritu: "Πάμε. Εμπρός. Σήκω. Είναι ωραία μέρα. Ξέχνα τους Τimes. Όλοι οι άλλοι τους ξέχασαν. Εμπρός. Σήκω! Δεν είσαι σπουδαίος ηθοποιός. Και λοιπόν; Είσαι κάτι παραπάνω από αυτό. Είσαι πιο σπουδαίος από όλους αυτούς τους βλάκες του θεάτρου. Είσαι σταρ του σινεμά, φίλε! Είσαι παγκόσμια δύναμη! Δεν καταλαβαίνεις; Μια ζωή μάζευες λεφτά και έχτιζες τη φήμη σου. Και τα χάλασες και τα δυο. Μπράβο σου. Ξέχνα το. Θα κάνουμε επανεμφάνιση. Περιμένουν κάτι τεράστιο. Δώσ' το τους, λοιπόν. Ξύρισε αυτό το αξιολύπητο γένι. Κάνε καμιά εγχείρηση! Τα 60 είναι τα νέα 30, μαλάκα. Είσαι το πρωτότυπο. Έστρωσες τον δρόμο γι' αυτούς τους ανόητους. Δώσε στον κόσμο αυτό που θέλει. Παραδοσιακό, αποκαλυπτικό πορνό. Ο Άνθρωπος-Πουλί: Ο Φοίνικας Αναγεννάται. Σπυριάρηδες έφηβοι θα χύσουν στα βρακιά τους. Ένα δισεκατομμύριο παγκοσμίως, εγγυημένα! Είσαι τεράστιος, φίλε. Σώζεις τους ανθρώπους από τη βαρετή, δυστυχισμένη ζωή τους. Τους κάνεις να πηδούν, να γελούν, να χέζονται πάνω τους. Το μόνο που πρέπει να κάνεις..." *ΚΑ-ΒΟΟΟΜ*

The Shining (1980) του Stanley Kubrick: "Redrum. Redrum. Redrum!"


The Man Who Fell to Earth (1976) του Nicholas Roeg / 20,000 Days on Earth (2014) των Iain Forsyth και Jane Pollard: "Το παράδοξο με την τηλεόραση είναι ότι δεν σου *λέει* τα πάντα στην πραγματικότητα. Σου *δείχνει* τα πάντα για την ζωή δωρέαν αλλά τα πραγματικά μυστήρια συνεχίζουν να υφίστανται. Ίσως αυτή να είναι η φύση της τηλεόρασης. Απλά κύματα στο διάστημα" / "Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι η απώλεια της μνήμης γιατί η μνήμη είναι όλα όσα είμαστε. Η ίδια σου η ψυχή και ο λόγος που είσαι ζωντανός είναι δεμένα στην μνήμη" 

Last Year in Marienbad (L'année dernière à Marienbad, 1961) του Alain Resnais: "Άδεια σαλόνια, διάδρομοι. Σαλόνια, πόρτες, πόρτες, σαλόνια. Άδειες καρέκλες,μεγάλες πολυθρόνες. Σκαλιά, σκαλοπάτια, σκαλιά, το ένα μετά το άλλο. Γυάλινα αντικείμενα, άδεια γυαλιά. Ένα ριγμένο ποτήρι, ένα σπασμένο γυαλί. Γράμματα, ένα χαμένο γράμμα. Κλειδιά στους κρίκους, αριθμημένα κλειδιά δωματίων: 309, 307, 305, 303. Πολυέλαιοι, πολυέλαιοι, μαργαριτάρια, καθρέφτες. Διάδρομοι χωρίς να υπάρχει ψυχή. Κι ο κήπος, όπως όλα τ' άλλα, αφημένος. Πέρυσι ήταν. Έχω αλλάξει τόσο πολύ, λοιπόν; Ή κάνεις πως δεν με αναγνωρίζεις;"

Moulin Rouge (2001) του Baz Luhrmann: "The greatest thing you'll ever learn is just to love and be loved in return" *νοτούλα*

Repulsion (1965) του Roman Polanski: "Πρέπει να επιδιορθώσω αυτή τη ρωγμή"

Hμέρα πέμπτη, το κενό

Breakfast at Tiffany's (1961) του Blake Edwards: "Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημά σου, δεσποινίς Όποια-κι-αν-είσαι; Είσαι φοβιτσιάρα. Δεν έχεις κότσια. Φοβάσαι να σηκώσεις το κεφάλι και να πεις, 'Ετσι είν' η ζωή''. Οι άνθρωποι ερωτεύονται. Ανήκουν ο ένας στον άλλον γιατί είναι η μόνη ευκαιρία που έχουν να βρουν πραγματική ευτυχία. Λες πως είσαι ελεύθερο πνεύμα, ένα άγριο πλάσμα. Και τρέμεις μήπως κάποιος σε κλείσει σε κλουβί. Ε, λοιπόν, μωρό μου, είσαι ήδη σε κλουβί. Μόνη σου το έφτιαξες. Και δεν είναι δυτικά, στο Τούλιπ του Τέξας, ούτε ανατολικά, στο Σομάλλαντ. Είναι όπου πας. Γιατί όπου κ αν πας, καταλήγεις πάντα στον εαυτό σου." 

Raising Arizona​ (1987) των Coen brothers​: "Eκείvo τo βράδι είδα έvα όvειρo. Ovειρεύτηκα ότι ήμoυv ελαφρύς σαν τov αιθέρα, έvα πνεύμα πoυ κoλυμπoύσε κι έβλεπε τα μελλoύμεvα. Oι σκιές τωv ανθρώπωv της ζωής μoυ πάλεψαν για vα μπoυv στov ύπνo μoυ. Ovειρεύτηκα ότι o Γκέιλ και o Eβέλ απoφάσισαν vα ξαναγυρίσoυv στη φυλακή. Δεv θέλω vα δείξω ανωτερότητα, και είvαι χρυσά παιδιά και τα δυo, όμως δεv ήταν ακόμα έτoιμoι vα βγoυv στov έξω κόσμo. Και ύστερα ovειρεύτηκα πιo βαθιά στo μέλλov, έvα Χριστoυγεννιάτικo πρωί στo σπίτι τωv Aριζόvα κι o μικρός Nέιθαν άνoιγε έvα δώρo, από έvα ευγεvικό ζευγάρι, πoυ πρoτιμoύσε vα κρατήσει τηv ανωvυμία τoυ. Eίδα τov Γκλεv μερικά χρόvια αργότερα, vα πρoσπαθεί ακόμα vα πείσει τoυς μπάτσoυς για τις τρέλες πoυ έλεγε για μας. Ίσως και vα φταίvε τα πoλλά ανέκδoτα με τoυς Πoλωvoύς. Δεv ξέρω. Αλλά συvέχισα vα ovειρεύoμαι, ακόμα πιo βαθιά στo μέλλov, πoλύ πoλύ μακριά. Παρακoλoυθoύσαμε από μακριά τις πρoόδoυς τoυ Nέιθαν Tζoύvιoρ, περηφανευόμαστε για τα κατoρθώματά τoυ, σαν vα ήταν δικό μας παιδί, και αναρωτιόμασταν αν μας σκεφτόταν πoτέ, κι ελπίζαμε ότι ίσως vα τoυ είχαμε διευρύvει λιγάκι τoυς oρίζoντες, ακόμη κι αν εκείvoς δεv μπoρoύσε vα θυμηθεί πώς ακριβώς είχε γίvει αυτό. Aκόμα όμως δεv είχα ovειρευτεί τίπoτα για μέvα και τηv Eντ, μέχρι τo τέλoς. Και αυτό ήταν πιo oμιχλώδες, γιατί ήταν πoλλά, πoλλά χρόvια μετά. Eίδα όμως έvα ηλικιωμέvo ζευγάρι, πoυ τo επισκέπτoνταν τα παιδιά τoυ, και όλα τoυ τα εγγόvια, επίσης. Τo ηλικιωμέvo ζευγάρι τα είχε πάει μια χαρά, τo ίδιo και τα παιδιά και τα εγγόvια τoυς. Και δεv ξέρω. >Πείτε μoυ εσείς. Όλo αυτό τo όvειρo. Ήταν ευσεβείς πόθoι; Mήπως απέφευγα τηv πραγματικότητα όπως κάνω πάντα; Αλλά κι εγώ και η Eντ, μπoρoύμε vα 'μαστε καλoί. Και φαιvόταν πραγματικό. Moυ φαιvόταν πως ήμασταν εμείς. Και έμoιαζε με να... με τo σπίτι μας. Av όχι στηv Aριζόvα, τουλάχιστov σε μια χώρα όχι πoλύ μακριά, όπoυ όλoι oι γovείς είvαι δυvατoί και σoφoί και ικανoί και όλα τα παιδιά είvαι χαρoύμεvα και αγαπημέvα. Δεv ξέρω. Ίσως vα ήταν στηv Γιoύτα."


Ολόκληρη η φιλμογραφία του Ingmar Bergman: "Θέλω να εξομολογηθώ, αλλά νιώθω κενός. Η κενότητα είναι σαν ένας καθρέφτης. Βλέπω τον εαυτό μου και νιώθω αηδία. Αδιαφόρησα για όλους κι έμεινα μόνος. Τώρα ζω στα όνειρα και στις φαντασιώσεις. Είμαι ένας φυλακισμένος μέσα στα ίδια μου τα όνειρα" (Από την The Seventh Seal)

Carnival of Souls​ (1962) του Herk Harvey​: "Δεν ανήκω σε αυτόν τον κόσμο"

Taxi Driver​ (1976) του Martin Scorsese​: "Are you talkin' to me?"

Eyes Wide Shut (1999) του Stanley Kubrick: "-Όντως σε αγαπώ και το ξέρεις ότι υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να κάνουμε το συντομότερο δυνατόν. -Τι είναι αυτό; -Να γαμηθούμε."

Ημέρα έκτη, μην κοιτάξεις τώρα

Bonnie & Clyde (1967) του Arthur Penn: "Ξέρετε την ιστορία του Τζέσι Τζέιμς, τη ζωή και το θάνατό του. Αν θέλετε κάτι παρόμοιο να διαβάσετε, ακούστε την ιστορία των Μπόννυ και Κλάιντ. H Μπόννυ κι ο Κλάιντ είναι η σπείρα των Μπάροου. Σίγουρα όλοι ξέρετε πώς λήστευαν και κλέβανε κι όσοι τους πήγαν κόντρα το θάνατο γυρεύανε. Toυς λένε άψυχους φονιάδες. Τους λένε άκαρδους και κακούς. Κι εγώ σας λέω με περηφάνια πως κάποτε γνώρισα τον Κλάιντ κι ήταν ντόμπρος, μα οι μπάτσοι τον κορόιδευαν και διαρκώς τον κυνηγούσαν. Σ' ένα κελί τον κλείσανε. "Ποτέ από δω δε βγαίνω", μου λέει. 'Θα τους βρω όμως στην κόλαση.' "Αν σκοτωθεί αστυνομικός στο Ντάλας και τον ένοχο δε βρουν, αν τα τέρατα να πιάσουν δεν μπορούν, όλα τα ρίχνουν στη Μπόννυ και τον Κλάιντ. Κι αν θελήσουν να νοικοκυρευτούν, διαμέρισμα να πάρουν και να μείνουν, το τρίτο βράδυ, θ' αρχίσουν το σημάδι, "μπαμ και μπουμ και μπαμ και μπουμ." Κάποια μέρα θα τους φάνε το κεφάλι και μαζί θε να τους θάψουν πλάι πλάι. Ορισμένοι θα θυμώσουν, οι μπάτσοι θα γλιτώσουν. Μα θα 'χουν πεθάνει η Μπόννυ και ο Κλάιντ."

Black Swan (2010) του Darren Aronofsky: "Έχει να κάνει με ένα κορίτσι που μετατρέπεται σε κύκλο και πρέπει να σπάσει το ξόρκι, όμως, ο πρίγκηπάς της ερωτεύεται την λάθος κοπέλα, οπότε αυτοκτονεί"

Κυνόδοντας (2009) του Γιώργου Λάνθιμου: " -Το παιδί είναι έτοιμο να φύγει από το σπίτι του όταν...; -Πέσει ο δεξιός κυνόδοντας. -Ή ο αριστερός, δεν έχει σημασία. Μόνο τότε ο οργανισμός είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει όλους τους κινδύνους που παραφυλάνε. Για να φύγουμε από το σπίτι και να είμαστε ασφαλείς έξω πρέπει να πάρουμε το αυτοκίνητο. Πότε είμαστε έτοιμοι να μάθουμε να οδηγούμε; - Όταν ξαναβγεί ο δεξιός κυνόδοντας. Ή ο αριστερός, δεν έχει σημασία."

Enter the Dragon (1973) του Bruce Lee: " Οι σανίδες δεν ανταποδίδουν το χτύπημα."

Don't Look Now (1973) του Nicolas Roeg: "Εκείνη που είναι τυφλή. Αυτή είναι που μπορεί πραγματικά να δει."

Citizen Kane (1941) του Orson Welles: "-Δεν γνωρίζω πολλούς ανθρώπους. -Εγώ γνωρίζω πάρα πολλούς. Υποθέτω και οι δυο νιώθουμε πολύ μόνοι"

Ημέρα έβδομη, ρωγμές

Les Amours imaginaires (2010) του Xavier Dolan: "Σ' αγαπώ. Θέλω να σε φιλήσω. Δεν ξέρω γιατί στα λέω όλα αυτά."

Beauty and the Beast (1991) των Gary Trousdale kai Kirk Wise: "Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα, ζούσε ένας πρίγκηπας σ'ένα αστραφτερό κάστρο. Αν και είχε ό,τι ποθούσε η καρδιά του, o πρίγκηπας ήταν εγωιστής, κακομαθημένος, σκληρόκαρδος. Μια χειμωνιάτικη νύχτα, μια γριά ζητιάνα ήρθε στο κάστρο και του έδωσε ένα ρόδο για να την αφήσει να φυλαχτεί απ'το κρύο. Αηδιασμένος από τη σιχαμερή της μορφή, ο πρίγκηπας περιφρόνησε το δώρο κι έδιωξε τη γριά. Εκείνη τον προειδοποίησε να μη τον ξεγελά η εμφάνιση επειδή η αληθινή ομορφιά βρίσκεται μέσα μας. Κι όταν την έδιωξε ξανά, η ασχήμια της γριάς χάθηκε και αποκαλύφθηκε μια πανέμορφη μάγισσα. Ο πρίγκηπας ζήτησε συγγνώμη, αλλά ήταν πολύ αργά γιατί είχε δει ότι δεν υπήρχε αγάπη στην καρδιά του. Για τιμωρία, τον μεταμόρφωσε σ'ένα φρικιαστικό τέρας και καταράστηκε το κάστρο και όσους ζούσαν εκεί. Ντροπιασμένο το Τέρας, κρύφτηκε στο κάστρο με μοναδικό του παράθυρο στον κόσμο, ένα μαγικό καθρέφτη. Το ρόδο που είχε προσφέρει ήταν ένα μαγεμένο ρόδο, που θα άνθιζε μέχρι τα 21 του χρόνια. Αν αγαπούσε κάποια και κέρδιζε την αγάπη της, πριν πέσει το τελευταίο πέταλο, η κατάρα θα λυνόταν. Διαφορετικά, θα έμενε τέρας για πάντα. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, έχασε κάθε ελπίδα. Επειδή ποια θα μπορούσε ν'αγαπήσει ένα Τέρας;"

Plein Soleil (Purple Noon, 1960) του René Clément: "Σε έπιασα μπροστά στον καθρέφτη να με μιμείσαι. Καν'το ξανά."

Carrie (1976) του Brian De Palma: "Θα έπρεπε να είχα αυτοκτονήσει όταν το έβαλε μέσα μου, μετά από την πρώτη φορά πριν παντρευτούμε. Ο Ραλφ μου υποσχέθηκε ποτέ ξανά. Μου το υποσχέθηκε, και εγώ τον πίστεψα. Αλλά η αμαρτία ποτέ δεν πεθαίνει. Η αμαρτία ποτέ δεν πεθαίνει. Στην αρχή όλα ήταν καλά. Ζούσαμε αναμάρτητα. Κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι, αλλά ποτέ δεν το κάναμε. Και μετά, εκείνο το βράδυ, τον είδα να με κοιτάει προς τα κάτω με εκείνο το βλέμμα. Πέσαμε στα γόνατα να προσευχηθούμε για δύναμη. Μύριζα το ουίσκι στην ανάσα του. Μετά με πήρε... Με πήρε! Με την βρόμα του απαίσιου ουίσκι, στην ανάσα του. Και μου άρεσε. Και μου άρεσε! Όλα αυτά τα βρόμικα χάδια, από τα χέρια του, σε όλο μου το κορμί! Θα έπρεπε να σε είχα δώσει στον Θεό, όταν είχες γεννηθεί. Αλλά ήμουν αδύναμη και ξανακύλησα. Τώρα ο διάολος έχει έρθει στο σπίτι. Θα προσευχηθούμε. Ναι. Θα προσευχηθούμε."


Duck Soup (1933) του Leo McCarey: "-Όχι ότι με ενδιαφέρει αλλά πού είναι ο άντρας σου; -Ω, είναι νεκρός. -Βάζω στοίχημα ότι αυτή είναι η δικαιολογία του. -Όχι, έμεινα μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή. -Τώρα καταλαβαίνω γιατί πέθανε. -Τον κράτησα στα χέρια μου και τον φίλησα. -Α, τότε ήταν φόνος. Θα με παντρευτείς; Σου άφησε καθόλου λεφτά; Απάντησε την δεύτερη ερώτηση πρώτα."

Seconds (1966) του John Frankenheimer: "Δεν μπορούσα να κρατηθώ. Έπρεπε να ανακαλύψω πού έκανα λάθος. Τα χρόνια που έχω ξοδέψει προσπαθώντας να αποκτήσω όλα τα πράγματα που πίστευα ότι ήταν σημαντικά, αυτά που υποτίθεται ότι επιθυμούσα! Πράγματα! Όχι ανθρώπους ή ιδέες. Μόνο πράγματα. Και στην Καλιφόρνια ήταν το ίδιο. Έπαιρναν τις ίδιες αποφάσεις για μένα ξανά και ξανά και ήταν τα ίδια πράγματα, πραγματικά. Πρόκειται να γίνω διαφορετικός από τώρα και στο εξής. Ένα νέο πρόσωπο και όνομα. Εγώ θα κάνω τα υπόλοιπα. Ξέρω ότι πρόκειται να είναι διαφορετικά. Υποθέτω ότι και εσύ, επίσης."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...