Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Iron Man 3 Review: "We're connected"

Τι κάνεις όταν έχει, μόλις, προηγηθεί η πιο εντυπωσιακή και διασκεδαστική ταινία υπερ-ηρώων που θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ ο θεατής και καλείσαι να ξεκινήσεις την δεύτερη φάση της εποποιίας; Πηγαίνεις εκεί που δεν περιμένει κανείς. Και, όντως, το Iron Man 3 καταφέρνει να είναι κάτι πολύ παραπάνω από το ξεκίνημα της Phase 2, ολοκληρώνοντας τον χαρακτήρα που ξεκίνησε το εντυπωσιακό κινηματογραφικό έπος των Avengers με την δική του ταινία και παραδίδοντας, ουσιαστικά, μια ταινία για το τι θα πει να είσαι ήρωας γενικά. Με άλλα λόγια, ο Shane Black σκηνοθετεί τον καλύτερο Iron Man που έχετε δει.


Το ξεκίνημα της ταινίας βρίσκει τον Tony Stark (Robert Downey Jr.) και την Pepper Potts (Gwyneth Paltrow) μετά το φινάλε των Εκδικητών, με εκείνον να συνειδητοποιεί το εύρος και την σημασία των γεγονότων. Εξωγήινοι, πλανητικοί κίνδυνοι, χωροχρονικές τρύπες στο διάστημα και κοσμικές απειλές αποτελούν πλέον κομμάτι της πραγματικότητάς του. Οι κρίσεις πανικού του συμπίπτουν με την εμφάνιση του Μανδαρίνου (Ben Kingsley), ο οποίος απειλεί (και πράττει) για τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον της Αμερικής. Ταυτόχρονα, παλιοί γνώριμοι του Tony επιστρέφουν στην ζωή του, ανανεωμένοι και αινιγματικοί. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όταν ο Μανδαρίνος χτυπήσει στην έδρα του Σταρκ, βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή της Pepper, ο Tony θα χρειαστεί να ξεκινήσει ένα ταξίδι τόσο για να σώσει τον άνθρωπο που αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αλλά και για να ανακαλύψει ποιος πραγματικά "είναι ο Iron Man". Αυτή δεν μπορεί να είναι μια ιστορία των Εκδικητών.

Αυτό που κατάφερε ουσιαστικά ο Black, είναι να φτιάξει μία ταινία ολοκληρωτικά γύρω από αυτά τα στοιχεία που ορίζουν τόσο τον Τόνι Σταρκ όσο και τον Iron Man. Δε θα είναι υπερβολή να πούμε ότι η ταινία είναι ίσως η πιο προσωπική υπερ-ηρωική περιπέτεια της Marvel που έχει υπάρξει μέχρι στιγμής. Όχι μόνο σκηνοθετημένη αλλά και γραμμένη από τον Black, η ταινία ταλαντεύεται ανάμεσα στην περιπέτεια και την εσωτερική διαδρομή του Σταρκ, παραμένοντας σε όλη τη διάρκεια μια αληθινή ανθρώπινη ιστορία μέσα από τις εκρήξεις, σαν μια μοντέρνα χριστουγεννιάτικη ιστορία. 

Στην επιτυχία του Iron Man 3, καταλυτικής σημασίας είναι φυσικά ο ίδιος ο Robert Downey Jr., ο οποίος φαίνεται να αναπνέει μαζί με τον Σταρκ και να απολαμβάνει τόσο πολύ αυτό τον ρόλο, λες και είναι αποτύπωση της ίδιας του της ζωής. Ο Black μοιάζει να έχει καταλάβει απόλυτα τα στοιχεία που κάνουν αληθινό τον Τόνι Σταρκ, όταν μιλάει, δρα, κάνει χιούμορ ή απλά κοιτάζει την Pepper. Δεν είναι ξεκάθαρο αν ο Black ή ο Downey Jr. εμπνέεται περισσότερο από τον άλλον (εξάλλου και η κοινή του προϊστορία στο Kiss Kiss Bang Bang μόνο για τα καλύτερα προετοιμάζει), όμως, φαίνεται ότι, σε αυτό το δίδυμο, ο καθένας βρήκε τον ιδανικό συνεργό στο πρόσωπο του άλλου.

Πέρα, όμως, από τον Downey Jr., και όλο το υπόλοιπο καστ λειτουργεί άψογα και υποστηρικτικά χωρίς να χάνεται στο φόντο. Η Pepper Potts κερδίζει το μεγαλύτερο screentime της κινηματογραφικής της καριέρας και αφήνει την πόρτα ανοιχτή για τον ρόλο της στην συνέχεια της ιστορίας, στον χαρακτήρα που παρουσιάζει την πιο συμπαθητική Gwyneth Paltrow εδώ και τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια. Ο Don Cheadle συμμερίζεται την όρεξη και την ελαφρότητα του που ορίζει ο χαρακτήρας του, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να ριχτεί στην μάχη ως Iron Patriot. Επίσης, Rebecca Hall και Guy Pearce συμπληρώνουν άξια το πρωταγωνιστικό κουαρτέτο, κάνοντας πικάντικες τις ισορροπίες. Εκείνος, όμως, που κλέβει την παράσταση ανέλπιστα είναι ο Μανδαρίνος του Ben Kingsley, τολμώντας να ακολουθήσει τον σκηνοθέτη σε ...απρόσμενες κατευθύνσεις, δημιουργώντας μια έκδοση του comic villain που σίγουρα θα συζητηθεί. Εκτιμώ απεριόριστα το γεγονός ότι ο Black τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο και ο Μανδαρίνος αποτελεί σίγουρα έναν από τους πιο πρωτότυπους "κακούς" που έχουμε δει, χωρίς να θέλω να επεκταθώ περισσότερο σε spoilers.

Στην τελική, το Iron Man 3 είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να περιμένει κανείς. Συνδυάζει δράση και δυνατή ανάπτυξη χαρακτήρα, ειδικά την στιγμή που περιμένεις ότι αυτός δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει. Πετάει μικρές αναφορές στα υπόλοιπα μέλη των Εκδικητών αλλά, στον πυρήνα του, παραμένει μια ανεξάρτητη, προσωπική ιστορία. Οι γνώστες του comic θα βρουν πολλές ενδιαφέρουσες αναφορές στην κομιξική ιστορία του Σταρκ, όμως, όλοι, ανεξαιρέτως, θα περάσουν διαολεμένα καλά τις δύο ώρες που διαρκεί η ταινία. "We're connected" λέει κάποια στιγμή ο Τόνι Σταρκ. Και αυτό, θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται στην σχέση του με το κοινό. (4*/5)

1 σχόλιο:

  1. Τα Iron Man (οι ταινίες) πάντα υστερούσαν σε κάποιο ικανοποιητικό-μετρήσιμο-ενδιαφέρον εχθρό. Και εκεί που όλοι εμείς οι κομιξάδες περιμέναμε με αγωνία να δούμε τον Μανδαρίνο σαν τον (επιτέλους) απόλυτο 'νέμεσις' του Iron Man, ο κύριος σκηνοθέτης τον έκανε καρικατούρα.Τον 'ξεβράκωσε'. Τον γελοιοποίησε. Είχε μία σπουδαία ευκαιρία για έναφοβερό αντίπαλο και εκείνος τον ξεφτύλισε και στη θέση του έβαλε ένα random εχθρό. Όχι, δεν ήταν ούτε ευφυές, ούτε αστείο. Ήταν αμήχανο αρχικά και μετά απλά άδικο.
    Nice review by the way, keep up ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...