Είχαμε γράψει τότε: "Η απότομη ενηλικίωση, η μοναξιά ενάντια σε όλον τον κόσμο, η απόλυτη μάχη για την διάσωση της οικογένειας με κάθε κόστος. Η Jennifer Lawrence κεντά και η σκηνοθέτης Debra Granik βασίζει πάνω της μία ταινία φαινομενικά στερημένη από συναίσθημα, ακριβώς όπως και η πρωταγωνίστριά της, αλλά με πολύ θάρρος, θράσος και τόλμη. Από τις 24 Φλεβάρη στους κινηματογράφους" E, μάντεψε. The Time Has Come.
Είναι μια ταινία καθαρά της Jennifer Lawrence. Εκείνη είναι που δίνει φλόγα στο έργο, εκείνη που το απογειώνει, εκείνη που σου δημιουργεί όλα τα συναισθήματα. Και όλα αυτά μέσα από μία "ψυχρή" ερμηνεία. Γιατί το συναίσθημα δεν έχει χώρο στη ζωή της 17χρονης Ρι (Λίγο μικρότερη αν ήταν, θα είχε σίγουρη θέση εδώ). Ο αγώνας για επιβίωση δεν αφήνει περιθώρια για τίποτα πέρα από πάθος. Και θράσος. Γιατί όταν όλες οι ευθύνες για το μέλλον μιας οικογένειας πέφτουν πάνω στους ώμους της, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σφίξει τα δόντια και να τα βάλει με θεούς και δαίμονες.
Η σκηνοθέτης Debra Granik βυθίζει την Ρι στο βρώμικο περιβάλλον του Αμερικανικού trash κόσμου χωρίς να υπερβάλλει στην αποτύπωση των προσώπων. Κανείς δεν είναι καρικατούρα, όλοι έχουν ένα δίκιο και δε θέλουν να ταρακουνηθεί ο κόσμος τους και όλοι εκφράζουν αληθινούς ανθρώπους, που απλά αποφασίζουν να σταθούν ο καθένας απέναντι στις καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο. Ή απλά βρίσκονται ακριβώς στην άλλη πλευρά του φράχτη.
Κλείνοντας, να σχολιάσω ότι οι περισσότεροι Οσκαρικοί σχολιαστές θεωρούν την Annette Benning ως κύρια αντίπαλο της Natalie Portman στην κατηγορία του Α γυναικείου ρόλου. Μέγα λάθος. Η πραγματική αντίπαλος είναι η Jennifer Lawrence. No freakin' doubt about that. Και η ταινία σαν σύνολο είναι πολύ δυνατή και αξίζει της προσοχής του κοινού (μάλλον περισσότερο από όσης προσοχής θα τύχει τελικά )
ΤΕΛΙΚΑ, ΠΕΣ ΜΑΣ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ; Τα αστέρια μου προς απάντησή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου