Αν υπήρχε μια επίσκεψη στο Λίντο φέτος που να προκάλεσε
πραγματική υστερία, αυτή ήταν του Ντάνιελ Ράντκλιφ. Αν και πλέον η περσόνα του
Χάρι Πότερ είναι μια μακρινή ανάμνηση για τον ηθοποιό, δεν μπορεί να ειπωθεί το
ίδιο και για τους θαυμαστές του, που γέμισαν ασφυκτικά τους χώρους του φεστιβάλ
και τον κυνηγούσαν μετά μανίας για ένα αυτόγραφο πάνω σε χαρτιά, ραβδιά και…
κουκουβάγιες του σύμπαντος του Χάρι Πότερ. Πόσο ειρωνικό που με το «Kill Your Darlings» του Τζον Κροκίντας, ο
Ράντκλιφ βάζει για πάντα πίσω αυτή την περίοδο της καριέρας του και το επισφραγίζει
με έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα ρόλο και… ένα φιλί στον Ντέιν ΝτεΧάαν.
Λειτουργώντας άτυπα ως prequel του "On The Road", το φιλμ παρακολουθεί
τα νεανικά χρόνια των Άλεν Γκίνσμπεργκ (Ντάνιελ Ράντκλιφ), Τζακ Κέρουακ (Τζακ
Χιούστον) και Γουίλιαμ Μπαροουζ (Μπεν Φόστερ) και τον τρόπο που τα αναστάτωσε η
φιγούρα του Λούσιεν Καρ (Ντέιν ΝτεΧάαν), στις απαρχές της «Beat» γενιάς. Σε αντίθεση με το "On The Road", όμως, το "Kill your darlings" σφύζει από ζωή και
ενέργεια και καταφέρνει, όντως, να μεταδώσει την φρενήρη ματιά που χαρακτήρισε
τους εκφραστές της εποχής.
Ο Κροκίντας δεν διστάζει να εστιάσει στα πρόσωπα των
πρωταγωνιστών του ήδη από την πρώτη σκηνή της ταινίας και εκείνοι τον
επιβραβεύουν με δύο εκπληκτικές ερμηνείες. Από την μια μεριά, ο Ράντκλιφ
παραμένει επαρκώς μαζεμένος ως Γκίνσμπεργκ και κρύβεται πίσω από άλλο ένα
ζευγάρι γυαλιά, έτοιμος να ξεκινήσει μια νέα ζωή μακριά από την άρρωστη αλλά
καταπιεστική μητέρα του. Από την άλλη, ο υπερενεργητικός Καρ του ΝτεΧάαν
γεμίζει κάθε πλάνο με το βλέμμα του, μεταδίδει πάθος για την ζωή, τον έρωτα,
τις ιδέες, μέχρι να αποκαλυφθεί η πραγματική έκταση των δυνατοτήτων του και η
αληθινή ισχύς της δύναμής του. Είναι μια ερμηνεία που μπορεί να φαίνεται ότι
κλέβει τις εντυπώσεις από τον Ράντκλιφ, όμως, δεν θα λειτουργούσε έτσι από μόνη
της, αν δεν υπήρχε το αντίβαρο της υπαινικτικότητας του τελευταίου. Ως δίδυμο,
λειτουργούν ιδανικά και αυτό είναι που κάνει το "Kill Your Darlings" έτοιμο για την
επιτυχία.
Αν το κοινό θα αποδεχτεί την ξεκάθαρη στροφή στην
φιλμογραφία του Ράντκλιφ θα το δούμε άμεσα, όμως, προς το παρόν κανείς δεν
μπορεί να αμφισβητήσει πως α) ο Ράντκλιφ είναι ένας ηθοποιός με ειλικρινείς
προθέσεις προόδου β) ο ΝτεΧάαν θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον και γ) ο Τζον
Κροκίντας ξέρει πώς να χειρίζεται τα αφηγηματικά μέσα χωρίς να γίνεται
ενοχλητικά προφανής. Όχι, μπράβο. (4*/5)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου