Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

To Frame Game πηγαίνει διακοπές.

Πραγματικές διακοπές. Διακοπένιες διακοπές. Από αυτές που κάθεσαι και (έκκληση στον Θεό της παραλίας) δεν κάνεις τίποτα. Εκτός, ίσως, από σχέδια για την επόμενη σεζόν. Και οτιδήποτε άλλο περιλαμβάνει ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας. Ή και όχι, τώρα που το σκέφτομαι. Αυτό δεν είναι ένα θεματικό ποστ για τις διακοπές. Ούτε αφιέρωμα για την απόλυτη καλοκαιρινή ταινία (see what I just did?). Αυτή είναι μια απλή ανακοίνωση διακοπών. Ή, χμμμ, και όχι.


Κι αν προτιμήσεις τα λιβάδια για να αποφύγεις ανεπιθύμητες επαφές με κοφτερά, υπερμεγέθη δόντια, δώσε λίγο προσοχή γιατί τελευταία πολύ αίμα γεύτηκε το χώμα.





Επίσης, προσοχή στα στοιχεία που διεστραβλώνουν ή παρεμποδίζουν την οπτική σου. 



 (Kiss of the damned (2012), Only God Forgives (2013), Trois couleurs: Bleu (1993))

Να θυμάσαι πάντα πως στο ίδιο μέρος συνυπάρχει ρομάντζο και κίνδυνος, επιπέδου Audrey Hepburn και γεννήσεως giallo αντίστοιχα. 

(A Roman Holiday (1953), The Girl Who Knew Too Much (1963))

Ή απλά, στην τελική, παρατήρησε τον διπλανό σου. Δεν μπορεί ο κινηματογράφος να αντλεί ιστορίες συνέχεια από την ίδια θεματική, κάτι παραπάνω θα γνωρίζει.




(La Pointe Courte (1955), Persona (1966), Love and Death (1975), Mulholland Dr. (2001)

Καλές διακοπές! Τα λέμε προς τα τέλη του μήνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...