Όταν στην Lahore του Πακιστάν απαγάγεται ένας καθηγητής του τοπικού πανεπιστημίου, οι υποψίες στρέφονται αμέσως στον επίσης καθηγητή, αν και ιδιαίτερα νέο, Τσανγκέζ Καν (Riz Ahmed). Όσο Αμερικανοί πράκτορες ετοιμάζονται να κάνουν ένοπλη έφοδο για να τον αιχμαλωτίσουν, ενας δημοσιογράφος (Liev Schreiber) καταφέρνει επιτέλους να τον συναντήσει για την συνέντευξη που κυνηγούσε καιρό, την στιγμή που το κοινωνικό κλίμα είναι ήδη τεταμένο εν μέσω φοιτητικών αναταραχών. Ποιος είναι τελικά ο Τσανγκέζ Καν και γιατί κατάφερε να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον όλων αυτών των ανθρώπων;
Υστερα από αυτή την ομολογουμένως ιντριγκαδόρικη αρχή, η Mira Nair αλλάζει τόνο και δυστυχώς επιλέγει την πιο προφανή προσέγγιση για όλα τα θέματα της ταινίας. Οι χαρακτήρες γίνονται σχηματικοί, οι πολιτικές δηλώσεις απλοϊκές και γενικώς όλος ο χειρισμός, ενθουσιώδης μεν αλλά εν τέλει απόλυτα ανεπαρκής. Η προέλευση βιβλίου προδίδεται απευθείας από την δομή, οι ευκολίες στην αφήγηση αρχίζουν να ξεχειλίζουν από το δεύτερο μισό και μετά και, γίνεται πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο προβλεπόμενα και στερεοτυπικά αποτυπώνονται όλα, ειδικά για μια ταινία καταγγελίας που θεωρητικά επιχειρούσε μια πιο κριτική ματιά σε ένα ριψοκίνδυνο από τη φύση του θέμα. Σε όλα αυτά δεν βοηθά σίγουρα και η παντελής απουσία χημείας μεταξύ του Riz Ahmed και της Kate Hudson, της τυπικής γλυκιάς αμερικανίδας κοπέλας της διπλανής πόρτας με την σπασμένη καρδιά, που καταστρέφει οποιοδήποτε potential συναισθηματικής σύνδεσης με το κοινό. Οι κοινές τους σκηνές είναι άβολες, σχεδόν απωθητικές, και προδίδουν στην τελική την έλλειψη ικανού χειρισμού από την πλευρά της Nair. Μόνο σε κάποιες σκηνές καταφέρνει ο Ahmed να δώσει ψήγματα του υποσχόμενου νέου που υποδύεται, μέχρι και πάλι τα κλισέ και οι υπερβολές κατακλύσουν την οθόνη από όταν η πλοκή πάρει δραματική τροπή και αυτός αφήσει μούσι. All in all, μια ταινία που λανθασμένα επιχειρεί να γίνει crowdpleaser αλλά καταρρέει υπό το βάρος της πολιτικής ορθότητας. (1,5*/5)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου