Δέκα χρόνια μετά το πρώτο Spider-man του Sam Raimi, το Hollywood θεώρησε πώς ο χρόνος είναι επαρκής για το reboot ολόκληρου του franchise. Με τον σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενο αλλά άκρως αγαπητό στο indie κοινό Marc Webb του (500) Days of Summer (ναι, η ειρωνεία του επιθέτου δεν περνά απαρατήρητη) στο τιμόνι, και, αναμφισβήτητα, με ένα από τα πιο, εχμ, ενδιαφέροντα ζευγάρια αυτή την στιγμή μπροστά (και πίσω) από την κάμερα, οι προσδοκίες για το Amazing Spider-man εκτοξεύθηκαν στην στρατόσφαιρα ήδη από πολύ νωρίς. Υποσχόμενο την καταγραφή της «μυστικής προέλευσης» του ήρωα και βασισμένο περισσότερο στην λογική του κομιξικού Ultimate Spider-man, που επεδίωξε να εκμοντερνίσει τον μύθο του Ανθρώπου Αράχνη επαναφέροντας, όμως , παράλληλα το νεανικό του status quo, το Amazing Spider-man συμπληρώνει μαζί με τους Avengers του Joss Whedon και το Dark Knight Rises του Christopher Nolan την ιερή τριάδα των comic based ταινιών του καλοκαιριού. H red carpet expert και μόνιμη επισκέπτης των ευρωπαϊκών κινηματογραφικών φεστιβάλ @irinivn και ο @Rebelli0n, της φήμης των blogoscars, είδαν από τους πρώτους την ταινία και καταγράφουν τις εντυπώσεις τους αμέσως μετά το άλμα.
O Peter Parker (Andrew Garfield) είναι ένας τυπικός έφηβος που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα τόσο με την καθημερινότητά του στο σχολικό του περιβάλλον όσο και με το πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής του, Gwen Stacy (Emma Stone). Όταν όμως ανακαλύψει μια μυστηριώδη βαλίτσα του πατέρα του, που περιέχει στοιχεία που μάλλον σχετίζονται με την ξαφνική εξαφάνιση των γονιών του όσο ήταν μικρός, η ζωή του θα πάρει άλλη τροχιά και τα γεγονότα σταδιακά θα τον οδηγήσουν στον πρώην συνεργάτη του πατέρα του Δρ. Curt Connors (Rhys Ifans), το μεταλλαγμένο alter-ego του ως Lizard αλλά και το ίδιο του το πεπρωμένο να γίνει ήρωας. H @irinivn εξηγεί:
Φοβάμαι πως κάθε απόπειρα κριτικής του The Amazing Spider-man πρέπει να ξεκινάει με disclaimer όσον αφορά τον παλιό Spider-man: ήταν η πρώτη superhero ταινία που λάτρεψα, η πρώτη που με συνεπήρε με τον μύθο της και το μελό περιτύλιγμά της. Μεγαλώνοντας, επανεξετάζοντας με θλιβερά πιο κριτικό μάτι τις ταινίες του Raimi συνειδητοποιώ τα πολλά λάθη και προβλήματά τους, δεν μπορώ όμως να πάψω να τις αγαπώ. Ο καινούργιος Spider-man τώρα είναι κάτι άλλο. Κάτι πολύ διαφορετικό, και ας μην είναι πολύ διαφορετική η ιστορία του- όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Είναι ένας Spider-man πιο σύγχρονος (duh), όχι με την έννοια του απλώς πιο επίκαιρου αλλά ως η άλλη όψη του σαφώς πιο παλιομοδίτικου Raimi. Είναι ένας Spider-man που κουοτάρει Midnight Cowboy (“Hey, I’m swinging here!”), τι να λέμε τώρα.
Η ταινία είναι πολύ διασκεδαστική, η δράση ικανοποιητικότατη και το χιούμορ σχεδόν πάντα πετυχημένο. Υπάρχουν όμως αισθητά προβλήματα στο ρυθμό, προβλήματα που υπογραμμίζονται από την αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκειά της. Ο Peter φοράει το κουστούμι του Spider-man λίγο αφού συμπληρωθεί η πρώτη ώρα της ταινίας, η οποία, όσο ευρηματικές και ιδιαίτερες στιγμές και αν έχει, δεν καταφέρνει να σε κάνει να ξεχάσεις πως αυτά τα έχεις ξαναδεί. Περισσότερο από ένα origin story, παρακολουθούμε εδώ ένα incepted origin του origin του πιο γνωστού origin story της γενιάς μας.
Ο Andrew Garfield είναι πραγματικά καταπληκτικός ως Peter Parker. Υποστηρίζει τέλεια το social awkwardness του χαρακτήρα ενώ, ταυτόχρονα, πείθει απόλυτα ως ήρωας δράσης, ως romantic lead, ως επιστήμονας που ξέρει από εξισώσεις. Του άξιζε μια ταινία τέτοιου μεγέθους και δικαιώνει απόλυτα με την ερμηνεία του. Επίσης, έχει το σπουδαιότερο μαλλί στην ιστορία του κινηματογράφου. Στους β’ ρόλους, η Emma Stone είναι αρκετά γλυκιά και γοητευτική ώστε να ξεπερνά τον μάλλον κακογραμμένο, γεμάτο αντιφάσεις χαρακτήρα της Gwen. Η χημεία του ζευγαριού στην οθόνη είναι αναζωογονητικά ειλικρινής και αλήθεια η καρδιά της ταινίας χτυπάει στις στιγμές που βρίσκονται οι δυό τους, μόνοι τους. Ο Rhys Ifans είναι ωραίος κακός, villain με κίνητρο που κατανοείς και μπορείς- εν μέρει- να υποστηρίξεις, αλλά όχι χορταστικός. Τέλος, όσον αφορά την παρουσία (as in απουσία) του Uncle Ben, οι τετριμμένοι και ηλίθιου συναισθηματικοί εκβιασμοί που προσπαθεί να προκαλέσει τον καθιστούν, με διαφορά, το πιο ενοχλητικό κομμάτι της ταινίας.
Από τεχνική άποψη, η ταινία είναι πανέμορφη και εντυπωσιακά γυρισμένη. Το 3D έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, ενώ είναι αρκετά φωτεινό και ακριβώς όσο εφετζίδικο πρέπει. Καθιερωμένα highlights το αφασικό cameo του Stan Lee και η post-credits σκηνή που (light spoilers ahead) παίζει στο γήπεδο του Kill Bill.
Ο @Rebelli0n, επίσης, δεν διστάζει να εκφράσει τον ενθουσιασμό του σχετικά με τον Spider-man του Andrew Garfield:
Το δικό μου disclaimer είναι πως αγαπώ Spider-man όσο αγαπώ και Andrew Gardield, οπότε καταλαβαίνεις τον ενθουσιασμό μου για την συνύπαρξη αυτών των δύο ως Peter Parker. Ο Spiderman είναι ο awkward cool super-hero, ίσως ο πιο προσιτός και σίγουρα ο περισσότερο αγαπημένος (της Marvel). Τον έχουμε ανάγκη ξανά στην μεγάλη οθόνη, αλλά τώρα δεν έρχεται μόνος, φέρνει μαζί του έναν εξίσου αμήχανο και κουλ Peter Parker. Κανένας Tobey Maguire, κύριοι.
Το "The Amazing Garfield" θα μπορούσε να περιγράψει το πόσο άνετα ο Andrew σε καταφέρνει (τουλάχιστον εμένα) να ξεχάσεις τον προηγούμενο κινηματογραφικό Peter Parker. Ο pre spider bitten Peter του Andrew είναι σχεδόν αντικοινωνικός, σχεδόν αμήχανος, ακριβώς όμως όσο θέλει για να πεις "cool". O Spider-man υπάρχει από το πρώτο λεπτό στο πρόσωπο του Peter, απλά περιμένεις να βάλει την στολή για να επισημοποιηθεί. Kαι ίσως για αυτό η ιδιαίτερα μεγάλη αναμονή μέχρι να βάλει την στολή να είναι αχρείαστη και στην ουσία να δημιουργεί προβλήματα στο pacing της ταινίας, που είναι μάλλον και η μόνη χτυπητή αδυναμία της.
Δεν ξέρω αν η επιλογή του Webb ως σκηνοθέτη του reboot ήταν γιατί η Sony ήθελε η ταινία να επικεντρωθεί στο ρομάντζο του Peter και της Gwen, επειδή ακριβώς η επιτυχία των σκηνών που μοιράζονται οι δυο τους φαίνεται να οφείλεται στην τρομερή χημεία των πρωταγωνιστών και όχι γιατί είναι από τον σκηνοθέτη του (500) Days of Summer. Τολμηρή επιλογή ο Webb που τελικά απέδωσε καλύτερα εκεί που μάλλον δε περίμενες. Η διαδικασία μεταμόρφωσης από Peter Parker σε Spider-man είναι ομαλή και πειστική, με τις σκηνές που ο Peter ανακαλύπτει τις δυνάμεις του να είναι τα laughing out loud moments της ταινίας. Οι σκηνές δράσης, κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές, χώρις να χάνεται καθόλου το focus από αυτές. Βέβαια κάποια προβληματάκια με το CGI υπάρχουν που το καλό 3D της ταινίας τα αναδεικνύει περισσότερο.
mporw na pw oti me ikanopoiise kai me to parapanw san tainia parolo pou den prolava tin 3D ekdosi sta village kai to eida sumvatiko! dustuxws den eixa dei tin maguire ekdosi tou spiderman, alla o Garfield to ekane diko tou. eidame enan efivo pou parallila kinigaei to koritsi twn oneirwn tou, to parelthon, tin isixia tou sto sxoleio e kai sta endiamesa tsimpaei kai mia uperdunami! Tin opoia den galouxizei amesws...kai auto einai pou kanei pio "realistic" tin tainia, oi prwtes meres tou ws spiderman. Melano simeio i diarkeia, alla itan toso true kai gluko na vlepeis ton spiderman me ti stoli tou kai thn sxoliki tou Backbag...
ΑπάντησηΔιαγραφήTeleutaio meion...o adiaforos Lizard...APLA ADIAFOROS!