Επόμενη στάση στον δρόμο για τους Avengers του Josh Whedon είναι το introduction του θεού του κεραυνού, του Thor. Συνεχίζοντας την ανάπτυξη ταινιών σε ένα interconnected universe μιας συνέχειας υπερηρωϊκών ταινιών, η Marvel αντιμετωπίζει την δυσκολότερη έως τώρα περίπτωση ήρωα, ο οποίος μπορεί πολύ εύκολα να φανεί γελοίος, ή στην καλύτερη περίπτωση καρτουνίστικος, και καταφέρνει να παραδώσει μια αξιοπρεπέστατη τελικά ταινία που αλλού την περιμένεις να έχει πρόβλημα και από αλλού σου προκύπτει (σχεδόν).
Γενικότερα, πολλές συστάσεις δεν χρειάζονται. Ο Thor (Chris Hemsworth) είναι ο γιος του παντοδύναμου Odin (Anthony Hopkins), αδερφός του κατεργάρη Loki (Tom Hiddleston), αλαζόνας και μάλλον υπεργκόμενος. Ο πατέρας του, όταν ο Thor διαταράσσει την ειρήνη του βασιλείου της Asgard με τους παγωμένους γίγαντες του Jotunheim, τον εξορίζει στη Γη με στόχο να του διδάξει ένα καλό μάθημα περί ζωής και υπεθυνότητας (όχι, δεν είναι μόνο ο Spider-man που τα περνά αυτά). Εκεί ο Thor γνωρίζει την επιστήμονα και, επίσης, μάλλον υπεργκόμενα (καλά υπερβάλλω) Jane Foster, (Natalie Portman) αφήνοντας άθελά του την Asgard εκτεθειμένη στις μηχανορραφίες του Loki και τα δολοπλόκα σχέδιά του.
Το σενάριο, διχασμένο ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία της Asgard και το ψιλορομάντζο του New Mexico, καταφέρνει να κρατήσει ισορροπίες δίνοντας μια σαιξπηρική χροιά στους διαλόγους της Asgard και δείγματα πατροπαράδοτου hero origin στα κομμάτια που διαδραματίζονται στη Γη. Οι πρωταγωνιστές επιπρόσθετα μοιάζουν ταιριαστοί στους ρόλους τους, από την επιβλητικότητα του Anthony Hopkins και την αλαζονεία του Thor έως την υποκρισία του Loki και τα αθώα μάτια (εντάξει, πάλι υπερβάλλω) της Natalie Portman. Έντονα στοιχεία χιούμορ παρεμβάλλονται στην αφήγηση με μεγάλη επιτυχία, καθώς καταφέρνουν να σπάσουν πολλές φορές τον τέταρτο τοίχο και να φέρουν περισσότερο στην πραγματικότητα τα όσα (στατιστικά) απίθανα διαδραματίζονται στην μεγάλη οθόνη.
Αυτό που επίσης δίνει θετικούς πόντους στο έργο είναι οι πολλές αναφορές σε χαρακτήρες και γεγονότα του marvel universe, που σίγουρα θα προκαλέσουν ένα χαμόγελο geekness στους απανταχού κομιξάκηδες αλλά και θα θέσουν τις βάσεις για τα μελλοντικά έργα που θα αναπτυχθούν στο κοινό υπερηρωικό σύμπαν. Για τους γνώστες, στο έργο υπάρχει και ένα σημαντικό cameo ενός ακόμα established Avenger αλλά και μία μπόνους σκηνή μετά τα credits που σίγουρα δεν πρέπει να χάσετε (μην βιαστείτε να φύγετε από το σινεμά) αν θέλετε να λάβετε hints για το τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον Thor (και όχι μόνο).
Το αρνητικό που καταλογίζω στη ταινία είναι η απουσία ενός εντυπωσιακού φινάλε. Οι επιμέρους μάχες δεν κορυφώνονται σε κλίμακα και το έργο τελειώνει με μία αναμέτρηση που δεν μοιάζει με την αναμενόμενη "μεγάλη μάχη". Επίσης, το τέλος είναι απότομο και λίγο ξαφνικό. Και η παρουσία της Rene Russo παραείναι διακοσμητική. A, και το 3D παντελώς αχρείαστο. On a positive note, οι ερμηνείες είναι πολύ ικανοποιητικές. Ο Chris Hemsworth ΕΙΝΑΙ ο Thor, o Tom Hiddleston είναι cunning enough, ο Anthony Hopkins δίνει κύρος στην φιγούρα του All-Father, η Natalie Portman ξεφεύγει από την δυσκοιλιότητα του Μαύρου Κύκνου και ντύνεται εύκολα την σέξι επιστήμονα και η Kat Dennings έχει άψογο κωμικό timing.
TΕΛΙΚΑ ΠΕΣ ΜΑΣ, ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ; Θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Ήταν όμως fun, διασκεδαστικό και εντυπωσιακό στο μάτι. Αλλά τελειώνετε γρήγορα με τους Avengers, ειλικρινά δεν μπορώ να περιμένω... Τρία μουσκουλιάρικα αστεράκια (από πέντε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου